 |
 |
| "Το λιομάζωμα" του λαικού ζωγράφου ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΕΛΙΑ, ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΙΡΗΝΗΣ-ΚΛΑΔΙ ΕΛΙΑΣ
|
 |
Η ΕΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
 |
| Ένας αγνός νέος κόβει κλαδιά για τα στεφάνια των Ολυμπιονικών |
 |
| Στεφάνι από κλαδί ελιάς |
Ο κότινος ήταν στεφάνι από κλαδί αγριελιάς με το οποίο
στεφάνωναν τον νικητή στους ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Τα κλαδιά από την ελιά, που βρισκόταν κοντά στο ναό του Δία, τα έκοβε ένας «παις αμφιθαλής» ( δηλαδή ένα αγόρι του οποίου και οι δύο γονείς βρίσκονταν εν ζωή) με χρυσό ψαλίδι. Στη συνέχεια τα πήγαινε στο ναό της Ήρας και τα τοποθετούσε πάνω σε μια χρυσελεφάντινη τράπεζα. Από εκεί τα έπαιρναν οι Ελλανοδίκες, οι κριτές των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων, έφτιαχναν στεφάνια και τα πρόσφεραν στους νικητές ως βραβείο.
ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ:ΕΙΚΟΝΕΣ-ΠΙΝΑΚΕΣ
Η ελιά
ποίημα του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ
Είμαι του ήλιου η θυγατέρα
η πιο απ’ όλες χαϊδευτή.
Χρόνια η αγάπη του πατέρα
σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί.
Όσο να πέσω νεκρωμένη,
αυτόν το μάτι μου ζητεί.
Είμ’ η ελιά η τιμημένη.
Δεν είμ’ ολόξανθη, μοσχάτη
τριανταφυλλιά ή κιτριά·
Θαμπώνω της ψυχής το μάτι,
για τ’ άλλα μάτια είμαι γριά.
Δε μ’ έχει αηδόνι ερωμένη,
μ’ αγάπησε μία θεά·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.
Όπου κι αν λάχω κατοικία,
δε μ’ απολείπουν οι καρποί·
Ως τα βαθιά μου γηρατεία
δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή·
Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη
κι είμαι γεμάτη προκοπή·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.
Φρίκη, ερημιά, νερά και σκότη,
τη γη εθάψαν μια φορά·
Πράσινη αυγή με φέρνει πρώτη
στο Nώε η περιστερά·
Όλης της γης είχα γραμμένη
την εμορφιά και τη χαρά·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.
Εδώ στον ίσκιο μου από κάτου
ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί,
κι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του
λίγο προτού να σταυρωθεί·
Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη,
έχει στη ρίζα μου χυθεί·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου